Hoe was het?

Hoe was het? Vraagt mijn moeder
En ik zeg: mama, ik ben ongelofelijk moe, maar ik kan niet slapen. De indrukken buitelen over elkaar heen. Ik heb het gevoel alsof ik twaalf dagen in een achtbaan heb gezeten. Omhoog, omlaag, opzij en meermalen over de kop. Waar moet ik beginnen met vertellen? Ik heb geroken en geproefd van een andere realiteit, niet eens zo heel ver hier vandaan. Mijn ogen zijn geopend, voor een wereld waarvan ik slechts vermoedde dat ie bestond. En ik geloof het soms nog steeds niet. Ik vergat soms waar ik vandaan kwam en ik vergat soms waar ik naar toe ga. Ik heb tijd nodig om na te denken over wie ik wil zijn en wat ik wil doen. Even stilstaan, uitrusten, om een nieuw begin te maken.

Hoe was het? Vraagt mijn vriend of vriendin
En ik zeg: Ik ben van mensen gaan houden die ik nog maar twaalf dagen ken. Mezelf blootgegeven en laten zien zoals ik dat hier misschien maar zelden doe. Hoe komt dat toch? We hebben samen gelachen en gehuild, gedanst; alles gedeeld. Ik ken mezelf niet meer terug, alsof er in de spiegel tegenover mij een ander mens staat. Ik heb zoveel ontdekt over mezelf. En ik ben nog lang niet klaar. Deze reis begint pas net. En ik heb besloten om mezelf niet meer te verschuilen. Mijn grootste angst is niet om klein te zijn. Mijn grootste angst is om groots te zijn. Grenzeloos te stralen. En als ik straal geef ik andere mensen de ruimte om dat ook te doen. En te groeien. Samen de hemel in. Ik, jij, zij, wij.

Hoe was het? Vraagt mijn broer of zus
En ik zeg: ik begrijp het niet. Ik heb mensen ontmoet die niets hebben om trots op te zijn. In de slums, op straat, het platteland. Die hun bed naast een hoop afval hebben staan, onder plastic slapen. Ik ben verbitterd door het onrecht dat vrouwen en kinderen wordt aangedaan, de uitzichtloosheid van hun bestaan. Mensen die niet verder denken dan de dag van morgen. En toch, als ik naar ze glimlachte, glimlachten ze terug. Waar halen ze die kracht vandaan? De liefde? Het plezier? Waar hebben we het nog over? De files, de economie, voetbal… Ik hou ermee op, voortdurend denken aan mezelf en alles wat ik niet heb. Ik heb besloten om vanaf nu, heel simpel, dankbaar te zijn.

Hoe was het? Vraagt een vriend
En ik zeg: ik heb ervaren wat het is om te geven, onvoorwaardelijk. Ik heb mensen ontmoet die alles hadden, die een succesvolle carrière hebben opgegeven om er te zijn voor mensen die het echt nodig hebben, zoals Jason. Ik heb mensen ontmoet die zelfs het weinige dat ze hadden besloten te delen met anderen. Er zijn twee momenten: nu en te laat. Ik heb besloten niet langer te wachten. Zodat ik op een dag in de spiegel kijk en eerlijk tegen mezelf kan zeggen kan zeggen: “I am the difference I wish to see in the World.” Zoals Gandhi zei. Iedereen kan de wereld verbeteren. Het is gewoon een kwestie van beginnen. En geloof me, ik ben nog maar net begonnen.

Hoe was het? En ik zeg tegen de wereld:

Als de wereld opnieuw zou worden uitgevonden
Met of zonder zorgen
Met of zonder schuld en schaamte
Dan zouden wij besluiten
Hoogstwaarschijnlijk
Eeuwig van elkaar te houden
Elkaar vast te houden
Omdat een nieuw begin uitzonderlijk zou zijn

Ik heb jou nodig

Weer in Nederland

Ik ben weer terug. Na een geweldige bijzondere ervaring van twee weken in India. Het voelt echt of ik veel langer ben weggeweest. Zo veel gedaan zo veel gezien. Rijden door een chaotische stad, mooie gebouwen bekijken, Pabo-studenten uit India ontmoeten, lesgeven op verschillende basischolen, naar de kerk, lopen door sloppenwijken...

Ik ben echt dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Ik zal zeker nog een keer iets degelijks willen doen en ervaren. Het is mooi om groei en glimlachen te zien in een land met veel armoede. Prachtig om te zien hoe één vrouw zo trots is op haar kinderen die naar school gaan en diploma's krijgen terwijl ze zelf in een klein illegaal zelf gemaakt huisje woont en twee meter verder naar de wc gaat met de rest van de mensen uit haar sloppenwijk. Onbegrijpelijk maar mooi om te zien.

Hier zijn wat foto's van de reis.

6 Dagen!

Nog maar 6 dagen en dan zit ik in het vliegtuig op weg naar India. Als ik hieraan denk voel ik de kriebels in mijn buik en zwaar in mijn benen. Ik had niet gedacht dat ik me nog zo zou voelen. Ik voel me net een kind die verlangt naar die lekkere lolly, die eigenlijk veel te groot voor je is.

Wat zal ik allemaal zien, meemaken en leren. Vorige week maandag ben ik naar de film Slumdog millionaire geweest. Dit laat veel zien van de armoede en de verschrikkelijke gebeurtennissen daar in dat land. Ik weet dat ik natuurlijk niet alles zal tegenkomen, maar ik zal me er wel van bewustzijn dat zulke dingen zich daar afspelen. Ik vond het een goede film dus als je iets wilt zien van India en wilt weten waarom Edukans ook voor India hard vecht moet je hem zeker bekijken.

Voor de mensen die graag wat willen volgen over onze gebeurtenissen in India kunnen ze naar de Edukans site gaan om onze verhalen te volgen. www.edukans.nl

Dan kijk je links in het scherm, klik je op onderwijsexpeditie

klik op reisverslagen

klik dan op India 2009 groep B

Hier zullen dagverslagen+foto's komen van onze reiservaringen.

Er staat nu al heel kort wat we daar zullen gaan doen.

En een mooie groepsfoto!

Paasei

Ja! We hebben 150 euro opgehaald!

Gisteren heb ik samen met Marjolein, verkleed als paashaas, eitjes verkocht. We zijn al twee weken bezig met het verzamelen van gratis zakken met eitjes. In totaal hebben we er 10 gratis gekregen van verschillende winkels en we hebben er 4 zelf gekocht. (najah laten sponseren door onze ouders) Verder hebben we zelf mooie wit/roze oortjes gekocht, roze oogschaduw en nagelak opgedaan. Hiernaast twee mooie mandjes gevuld met verschillende zakjes met eitjes, grote eieren en nog een aantal losse eitjes. En hierbovenop een prachtige schattige kuiken. Dit alles hielp wel om zo veel mogelijk te verkopen.

Natuurlijk zijn we ook enorm uitgelachen, maar dat hoort erbij. De HAN/pabo in Arnhem heeft ons flink gesponserd. We hebben nog wel wat eitjes over dus als iemand nog een zakje wilt moet je maar even mailen.

Met alle acties, mails en het krantenartikel zit ik nu op de heflt van mijn geld wat ik zoiezo wil verzamelen(1000 euro). Ik heb nog 3 weken, voordat ik weg ga dus ik ben benieuwd of ik dat ga redden voordat ik vertrek...

Hulp!

Het komt nu echt wel heel dichtbij allemaal. De grootste voorbereidingen zijn gebeurd. Straks ga ik nog naar de GGD om me te laten inenten en dan wordt het echt officieel.

Ik wil even zeggen vanaf deze blog dat ik echt super blij ben met alle reacties, steun en giften. Tegenwoordig lijkt het of iedereen het druk heeft en geen tijd maakt voor anderen. Maar ik heb echt gemerkt dat mensen me willen steunen en aan me zullen denken en dat doet me goed. En natuurlijk ook aan de kinderen in India iets willen geven, ook al lijkt dit voor de meeste mensen veel te ver van hun af staan. We leven toch op dezelfde wereld en moeten voor elkaar zorgen. Ik ben er nog lang niet met het geld wat ik wil inzamelen, maar ik ben wel op de goede weg.

Ik kijk steeds meer uit naar de reis, maar ik voel ook al de kriebels van zenuwen in me buik opkomen.

Hoog en Laag

Jeeh! Ik sta in de Renkumse krant. Check maar via deze link:
http://www.hoogenlaag.nl/page/Lokaal/Regionaal-Detail/Renkumse-op-onderwijsexpeditie.340440.news

Foto actie op het CHE

Helaas heeft de foto actie niet veel geld opgehaald. In totaal hebben we samen ongeveer 100 euro op gehaald. Dat was wel jammer, maar het was wel heel leuk om te doen en we hebben nu wel een hoop mooie foto's gemaakt. En we gaan het houten bord vast nog wel voor meer acties gebruiken.

Yes, eindelijk is het gelukt. Ik heb al meerdere keren geprobeerd foto's van onze actie op de blog te zetten, maar dat lukte me steeds niet. In iedergeval was het een leuke actie maar in totaal hebben we rond de 100 euro opgehaald. Wat niet veel is naar onze verwachtingen, maar het is wel een begin!
Iedereen bedankt in ieder geval voor de medewerking!