Hoe was het?

Hoe was het? Vraagt mijn moeder
En ik zeg: mama, ik ben ongelofelijk moe, maar ik kan niet slapen. De indrukken buitelen over elkaar heen. Ik heb het gevoel alsof ik twaalf dagen in een achtbaan heb gezeten. Omhoog, omlaag, opzij en meermalen over de kop. Waar moet ik beginnen met vertellen? Ik heb geroken en geproefd van een andere realiteit, niet eens zo heel ver hier vandaan. Mijn ogen zijn geopend, voor een wereld waarvan ik slechts vermoedde dat ie bestond. En ik geloof het soms nog steeds niet. Ik vergat soms waar ik vandaan kwam en ik vergat soms waar ik naar toe ga. Ik heb tijd nodig om na te denken over wie ik wil zijn en wat ik wil doen. Even stilstaan, uitrusten, om een nieuw begin te maken.

Hoe was het? Vraagt mijn vriend of vriendin
En ik zeg: Ik ben van mensen gaan houden die ik nog maar twaalf dagen ken. Mezelf blootgegeven en laten zien zoals ik dat hier misschien maar zelden doe. Hoe komt dat toch? We hebben samen gelachen en gehuild, gedanst; alles gedeeld. Ik ken mezelf niet meer terug, alsof er in de spiegel tegenover mij een ander mens staat. Ik heb zoveel ontdekt over mezelf. En ik ben nog lang niet klaar. Deze reis begint pas net. En ik heb besloten om mezelf niet meer te verschuilen. Mijn grootste angst is niet om klein te zijn. Mijn grootste angst is om groots te zijn. Grenzeloos te stralen. En als ik straal geef ik andere mensen de ruimte om dat ook te doen. En te groeien. Samen de hemel in. Ik, jij, zij, wij.

Hoe was het? Vraagt mijn broer of zus
En ik zeg: ik begrijp het niet. Ik heb mensen ontmoet die niets hebben om trots op te zijn. In de slums, op straat, het platteland. Die hun bed naast een hoop afval hebben staan, onder plastic slapen. Ik ben verbitterd door het onrecht dat vrouwen en kinderen wordt aangedaan, de uitzichtloosheid van hun bestaan. Mensen die niet verder denken dan de dag van morgen. En toch, als ik naar ze glimlachte, glimlachten ze terug. Waar halen ze die kracht vandaan? De liefde? Het plezier? Waar hebben we het nog over? De files, de economie, voetbal… Ik hou ermee op, voortdurend denken aan mezelf en alles wat ik niet heb. Ik heb besloten om vanaf nu, heel simpel, dankbaar te zijn.

Hoe was het? Vraagt een vriend
En ik zeg: ik heb ervaren wat het is om te geven, onvoorwaardelijk. Ik heb mensen ontmoet die alles hadden, die een succesvolle carrière hebben opgegeven om er te zijn voor mensen die het echt nodig hebben, zoals Jason. Ik heb mensen ontmoet die zelfs het weinige dat ze hadden besloten te delen met anderen. Er zijn twee momenten: nu en te laat. Ik heb besloten niet langer te wachten. Zodat ik op een dag in de spiegel kijk en eerlijk tegen mezelf kan zeggen kan zeggen: “I am the difference I wish to see in the World.” Zoals Gandhi zei. Iedereen kan de wereld verbeteren. Het is gewoon een kwestie van beginnen. En geloof me, ik ben nog maar net begonnen.

Hoe was het? En ik zeg tegen de wereld:

Als de wereld opnieuw zou worden uitgevonden
Met of zonder zorgen
Met of zonder schuld en schaamte
Dan zouden wij besluiten
Hoogstwaarschijnlijk
Eeuwig van elkaar te houden
Elkaar vast te houden
Omdat een nieuw begin uitzonderlijk zou zijn

Ik heb jou nodig

Weer in Nederland

Ik ben weer terug. Na een geweldige bijzondere ervaring van twee weken in India. Het voelt echt of ik veel langer ben weggeweest. Zo veel gedaan zo veel gezien. Rijden door een chaotische stad, mooie gebouwen bekijken, Pabo-studenten uit India ontmoeten, lesgeven op verschillende basischolen, naar de kerk, lopen door sloppenwijken...

Ik ben echt dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Ik zal zeker nog een keer iets degelijks willen doen en ervaren. Het is mooi om groei en glimlachen te zien in een land met veel armoede. Prachtig om te zien hoe één vrouw zo trots is op haar kinderen die naar school gaan en diploma's krijgen terwijl ze zelf in een klein illegaal zelf gemaakt huisje woont en twee meter verder naar de wc gaat met de rest van de mensen uit haar sloppenwijk. Onbegrijpelijk maar mooi om te zien.

Hier zijn wat foto's van de reis.

6 Dagen!

Nog maar 6 dagen en dan zit ik in het vliegtuig op weg naar India. Als ik hieraan denk voel ik de kriebels in mijn buik en zwaar in mijn benen. Ik had niet gedacht dat ik me nog zo zou voelen. Ik voel me net een kind die verlangt naar die lekkere lolly, die eigenlijk veel te groot voor je is.

Wat zal ik allemaal zien, meemaken en leren. Vorige week maandag ben ik naar de film Slumdog millionaire geweest. Dit laat veel zien van de armoede en de verschrikkelijke gebeurtennissen daar in dat land. Ik weet dat ik natuurlijk niet alles zal tegenkomen, maar ik zal me er wel van bewustzijn dat zulke dingen zich daar afspelen. Ik vond het een goede film dus als je iets wilt zien van India en wilt weten waarom Edukans ook voor India hard vecht moet je hem zeker bekijken.

Voor de mensen die graag wat willen volgen over onze gebeurtenissen in India kunnen ze naar de Edukans site gaan om onze verhalen te volgen. www.edukans.nl

Dan kijk je links in het scherm, klik je op onderwijsexpeditie

klik op reisverslagen

klik dan op India 2009 groep B

Hier zullen dagverslagen+foto's komen van onze reiservaringen.

Er staat nu al heel kort wat we daar zullen gaan doen.

En een mooie groepsfoto!

Paasei

Ja! We hebben 150 euro opgehaald!

Gisteren heb ik samen met Marjolein, verkleed als paashaas, eitjes verkocht. We zijn al twee weken bezig met het verzamelen van gratis zakken met eitjes. In totaal hebben we er 10 gratis gekregen van verschillende winkels en we hebben er 4 zelf gekocht. (najah laten sponseren door onze ouders) Verder hebben we zelf mooie wit/roze oortjes gekocht, roze oogschaduw en nagelak opgedaan. Hiernaast twee mooie mandjes gevuld met verschillende zakjes met eitjes, grote eieren en nog een aantal losse eitjes. En hierbovenop een prachtige schattige kuiken. Dit alles hielp wel om zo veel mogelijk te verkopen.

Natuurlijk zijn we ook enorm uitgelachen, maar dat hoort erbij. De HAN/pabo in Arnhem heeft ons flink gesponserd. We hebben nog wel wat eitjes over dus als iemand nog een zakje wilt moet je maar even mailen.

Met alle acties, mails en het krantenartikel zit ik nu op de heflt van mijn geld wat ik zoiezo wil verzamelen(1000 euro). Ik heb nog 3 weken, voordat ik weg ga dus ik ben benieuwd of ik dat ga redden voordat ik vertrek...

Hulp!

Het komt nu echt wel heel dichtbij allemaal. De grootste voorbereidingen zijn gebeurd. Straks ga ik nog naar de GGD om me te laten inenten en dan wordt het echt officieel.

Ik wil even zeggen vanaf deze blog dat ik echt super blij ben met alle reacties, steun en giften. Tegenwoordig lijkt het of iedereen het druk heeft en geen tijd maakt voor anderen. Maar ik heb echt gemerkt dat mensen me willen steunen en aan me zullen denken en dat doet me goed. En natuurlijk ook aan de kinderen in India iets willen geven, ook al lijkt dit voor de meeste mensen veel te ver van hun af staan. We leven toch op dezelfde wereld en moeten voor elkaar zorgen. Ik ben er nog lang niet met het geld wat ik wil inzamelen, maar ik ben wel op de goede weg.

Ik kijk steeds meer uit naar de reis, maar ik voel ook al de kriebels van zenuwen in me buik opkomen.

Hoog en Laag

Jeeh! Ik sta in de Renkumse krant. Check maar via deze link:
http://www.hoogenlaag.nl/page/Lokaal/Regionaal-Detail/Renkumse-op-onderwijsexpeditie.340440.news

Foto actie op het CHE

Helaas heeft de foto actie niet veel geld opgehaald. In totaal hebben we samen ongeveer 100 euro op gehaald. Dat was wel jammer, maar het was wel heel leuk om te doen en we hebben nu wel een hoop mooie foto's gemaakt. En we gaan het houten bord vast nog wel voor meer acties gebruiken.

Yes, eindelijk is het gelukt. Ik heb al meerdere keren geprobeerd foto's van onze actie op de blog te zetten, maar dat lukte me steeds niet. In iedergeval was het een leuke actie maar in totaal hebben we rond de 100 euro opgehaald. Wat niet veel is naar onze verwachtingen, maar het is wel een begin!
Iedereen bedankt in ieder geval voor de medewerking!

Goed om te weten.

Morgen is het zover. Ons Indiabord komt de hele dag te staan op het CHE. Iedereen kan daar een foto laten maken van zichzelf. Ik hoop dat er veel mensen bereid zijn om even een foto te laten maken. Ik vind het wel spannend. Hopelijk zal Anne ook een groot gedeelte van de dag naast me staan. Ik hou jullie op de hoogte van de resultaten en volgende week(nadat ze zijn uitgedeeld) zal ik er een aantal op de site zetten.

Ander goed nieuws is dat ik toestemming heb gekregen van de kinderkerk om de kleurplaten actie te houden. Ik ga eerst in iedere groep vertellen: Wat ik ga doen in India en waar het geld heen gaat. Dan krijgen de kinderen de kleurplaten mee naar huis met hierbij een blad ter informatie voor de ouders.

En wat ik jullie ook nog vergeten is te vertellen. Dit weekend was het heerlijk weer en dat was heel fijn, omdat ik en mijn vader zo de houten standaards voor het indiabord konden maken. Nu kan hij goed blijven staan. Als er ten minste niemand tegenaan valt.

kort bericht over ING

Jeeh!

Mijn eerste tien euro staat al op de rekening. Ik ben wel degene die het eerste geld heeft gestort, maar toch. Mijn rekening doet het. Ik moet nog wel een brief sturen om alles officieel aangeleverd te krijgen, maar als je op dit moment al zin hebt om een gift te geven kan dat op mijn nieuwe rekening: 3840816.

Verder zijn er nog niet veel vorderingen behalve dan dat ik een hele mooie nieuwe broek heb gekregen speciaal voor India. Hij is enorm wijd, blauw/bruin met bloemen. En als ik hem aan heb lijkt hij een beetje op een rok. De stof is erg dun, dus hij is perfect voor India. Ik denk echt dat ik hem bijna elke dag daar aan ga doen.

De houten plaat met de twee gaten.

Yes! we hebben een groot houten bord met twee gaten! En we hebben ook nog toestemming van het CHE om het neer te zetten.

Oké dit klinkt misschien een beetje vreemd dus ik zal het even uitleggen.
Donderdag zijn Anne en ik naar school gegaan om toestemming te vragen aan leraren en conciërges om een actie te houden op het CHE. Dit is gelukt. 12 maart 2009 staan wij de hele dag op het CHE. We hadden bedacht om een grote plank te beschilderen met twee India mensen met op de achtergrond de Taj Mahal. Op school hebben we een groot handvaardigheid lokaal met veel materiaal wat we kunnen gebruiken, maar helaas was precies die donderdag het lokaal gesloten.

Toen zijn we op het idee gekomen om naar de Praxis naast onze school te gaan. Met veel gedoe en meten hebben we twee planken hout gevonden die geschikt waren om te gebruiken. En wat belangrijk is: in de auto pasten. We hebben met onze geweldige glimlach(en omdat het voor een goed doel is) ook nog korting gekregen. We hoefden maar 1 plank van de 3 onderdelen te betalen. Dat was natuurlijk erg aardig van de Praxis.

Thuis aangekomen zijn we meteen begonnen met schetsen. Het was toch wel een groot bord dus we hebben het niet direct afgekregen die dag. De volgende dag heb ik dus weer mijn overal aangetrokken en de hele dag geverfd. Wel met succes want het is gelukt, hij is af.

Nu hebben we dus een groot bord met twee mensen uit India (een man en een vrouw) met op de achtergrond de Taj Mahal. De hoofde van de mensen hebben we uitgezaagd, zodat iedereen zijn eigen hoofd erachter kan plaatsen en wij een foto kunnen maken.

Hieronder zie je de foto's van het hele proces.

Mailen/bellen/mailen...

Het is alweer 24 februari. Het India gebeuren heeft even stilgelegen, omdat ik oude vrienden aan het opzoeken was in Biddinghuizen. Maar ik ga er weer volledig mee aan de slag.

Vandaag ben ik mails aan het maken/sturen naar kranten/scholen en de kerk om te vragen of ze me willen helpen. In de kerk ga ik de kleurplaten actie houden als dit mag en ik wil op het Streek en op het CHE graag een foto actie houden. Ik moet hiervoor wel eerst toestemming krijgen. Als dit lukt ga ik een groot houten bord verven waar mensen dan hun hoofd door kunnen steken en ik zal dan een foto maken die ze de week erna kunnen ophalen. Allemaal voor het goed doel natuurlijk. Een foto kost 0,15 cent en ik zal dan 1,50 vragen voor de foto's.

Verder ga ik vandaag flyers maken en een geschikte plaat vinden voor op het houten bord.

Deze foto's vond ik vandaag op de Edukans site toen ik foto's voor mijn kranten artikel aan het zoeken was. Ik vond ze zo leuk dat ik ze er even bij moest zetten.

kleurplaat

Vandaag ben ik weer bezig geweest met mijn voorbereidingen voor India. Er zijn veel verschillende leuke ideeën om geld in te zamelen. Dit hebben we tijdens het voorbereidingsweekend gehoord. Een daarvan was het uitdelen van kleurplaten op basisscholen. De kinderen kunnen dan met hun kleurplaat naar familie leden en vrienden om te vragen om voor bijvoorbeeld een euro een poppetje in te kleuren om zo op een leuke manier iets te geven aan Edukans. De tekening die ik hiervoor heb gebruikt/gemaakt staat hieronder.



De tekening spreekt eigenlijk voor zich. Ieder kind heeft recht op onderwijs, uit welk land je ook komt. We leven samen op de zelfde aarde dus het is goed om voor elkaar te zorgen.

Als je deze tekening zelf wilt gebruiken voor acties mag dat. Ik zal proberen om hem als een bestand op deze blog te zetten, maar ik weet nog niet hoe dat moet. Verder vind ik het natuurlijk ook goed als je deze tekening gebruikt om zelf uit te delen aan mensen in je omgeving, kinderen uit je eigen klas als je mij(en vooral ook Edukans) financieel wilt steunen.

Mijn gironummer komt ook binnenkort op deze site te staan. Vandaag heb ik er eentje aangevraagd, maar het duurt even voordat ik het nummer krijg.

Edukans

,omdat onderwijs écht helpt!

Ieder kind heeft recht op onderwijs. Toch gaan wereldwijd 80 miljoen kinderen niet naar school. Daar moet iets aan gebeuren!

Edukans gelooft in scholing als de meest duurzame vorm van ontwikkeling. Onderwijs maakt weerbaar, geeft kinderen vaardigheden waar ze hun leven lang profijt van hebben. Daarom werkt Edukans aan meer scholen, meer schoolbanken, meer schoolborden, meer boeken en meer leraren in ontwikkelingslanden.

Missie

Onderwijs voor kansarme kinderen.
Edukans helpt kansarme kinderen in ontwikkelingslanden naar school, zonder onderscheid naar ras, religie of politieke overtuiging. Wereldwijd gaan tachtig miljoen kinderen in de basisschoolleeftijd niet naar school. Armoede, oorlog, handicap, discriminatie of aids maken dat onmogelijk. Edukans steunt kleinschalige onderwijsprojecten van betrouwbare particuliere lokale organisaties, daar waar de overheid tekort schiet. Het gaat om alle vormen van algemeen basisonderwijs tot de leeftijd van 14 jaar en beroepsopleidingen tot de leeftijd van 18 jaar. Edukans kiest voor projecten die de toegankelijkheid, flexibiliteit en toepasbaarheid van het onderwijs voor kansarme kinderen verbeteren.

Eerste bericht.

Vanaf vandaag ga ik zo veel mogelijk van mijn verhaal over India bloggen op deze site.
27 april tot 9 mei 2009 ga ik naar India met de organisatie: Edukans. Deze organisatie is er voor kinderen in ontwikkelingslanden om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk kinderen naar school kunnen. Ik zal later nog verder toelichten wat Edukans allemaal doet in India.

Ik denk dat dit een geweldige ervaring voor me zal zijn, waarin ik veel zal leren en ervaren. Maar voordat ik naar India ga zal ik eerst geld moeten inzamelen om daar te komen en de verschillende projecten financieel te steunen. Al mijn voorbereidingen, rare acties, spanningen, publiciteit en fotoreportages zullen op de site komen.

Maar ook als ik weer thuis kom zal ik al mijn belevenissen met jullie delen ;). Dit is mijn bericht voor vandaag. Ik hou jullie op de hoogte.